Hij liep over de Parkweg in Ede. Een jongen net wat ouder dan ik. Met mooie bruine ogen. Nonchalant en zo onopvallend mogelijk. Treurnis overheerste. Het greep me direct aan. Ik had net inkopen gedaan voor het kerstdiner. Misschien had deze jongen erop gerekend om op eerste kerstdag te zwemmen in De Peppel. Eens wat anders dan zijn dagelijkse loopje van de noodopvang naar het Spindopplein. Het afblazen van het gratis zwemuitje nam een landelijke loop. Ede werd online genadeloos afgemaakt. Is Ede echt zo’n groot en gapend gat als Hans Dorrestijn schrijft? Moeten Edenaren zich echt schamen? Ik kan u vertellen: nee.
Deze blog is te lezen op de website van de Gelderlander en werd op 28 december gepubliceerd.